Tom drugi

Po śmierci Karola VIII we Francji rządy rozpoczyna Ludwik XII, który rości sobie prawa nie tylko do Neapolu ale także do Mediolanu. Władza Ludwika Sforzy Moro się chwieje. Na wieść o marszrucie wojsk francuskich na Italię Moro ucieka z miasta, a w owdowiałą Izabelę Aragońską wstępuje wiara w odzyskanie tronu Mediolanu. Lecz los nadal jej nie oszczędza. Księżna z córkami: Hipolitą i Boną uciekają na południe Włoch. Izabela zatrzymuje się w Watykanie, u swojej bratowej – Lukrecji Borgii. Radość z tego spotkania jest krótkotrwała bowiem dwór papieski odkrywa przed nią mroczne tajemnice, a w duszę wtłacza niepokój o brata. Neapol, w którym Izabela szukała schronienia nie staje się bezpieczną przystanią. Król Francji Ludwik XII zajmuje miasto, a niebawem umiera jedna z córek księżnej Mediolanu: Hipolita. Izabela Aragońska z Boną ruszają do Bari w nadziei, że tam ich los odmieni się na lepsze. Mijają lata, z małej księżniczki Bony wyrasta piękna i wykształcona kobieta, której jednak nikt nie chce poślubić…